Vannacht had ik een nachtmerrie. Flarden kan ik me nog herinneren. Het was iets met de Koning van Katoren. Hij had uitgeroepen dat Jan Terlouw hoofd WHO moest worden. Jan Terlouw had op zijn beurt Machteld Huber aangesteld als minister
Angst is als een paard dat op de vlucht slaat. Volwassen zijn is als mijn kindsdeel op een paard zetten en dit paard rustig aan de teugels richting een toekomst leiden, waar er ruimte is om als heel mens in
De verborgen winst- en verlies rekening Ik gun mezelf geen nieuwe schoenen Of een nieuwe bril Ik gun mezelf geen kapper Dan betaal ik me steeds scheel Ik gun me goede voeding Samen eten met vrouw en kind Ik gun
Vraag me niet meer Hoe ik hier toch kwam Ik ben gewoon een dichter En dichter bij de stam Met een simpele blik naar boven Zal ik nooit meer vluchten Hoef ik nooit meer te geloven, dromen Ook ‘t donker
Herinneringen maken wie je bent, toch? In de lange zoektocht om oude pijn aan te gaan en los te laten, kom ik ook mooie ontdekkingen tegen. Op een post op Linked In krijg ik prachtige reacties. Een van de reacties