Vraag me niet meer Hoe ik hier toch kwam Ik ben gewoon een dichter En dichter bij de stam Met een simpele blik naar boven Zal ik nooit meer vluchten Hoef ik nooit meer te geloven, dromen Ook ‘t donker draagt zijn vruchten Van binnenuit naar buiten Vraag me niet Waar ik zal gaan Ik ben gewoon een dichter En hier ga ik vandaan Vruchten worden bomen Als takken naar beneden spruiten Leven laat zich altijd dromen Zolang we delend heling uiten Van binnenuit naar buiten Zag ik met alles niets? Ik ben gewoon een dichter En dichter bij de stam Wel, mag ik jou iets vragen? ‘Hoe komt het toch dat jij met mij, tot mij en verder kwam?’
Dichter bij de stam