Zwali-Art - Roze Boom
Roze boom

Precies vandaag, op deze vrijdag de dertiende, 13 mei 2022, is het precies 3 jaar geleden dat mijn vader voor de vijfde keer werd opgelicht, voor ruim een ton. Dat gebeurde in twee keer: eerst rond de 20.000, twee weken later nog eens voor ruim 80.000 euro.

13 is al mijn hele leven mijn geluksgetal. Dus vandaag is het ondanks deze treurige geschiedenis een dag vol geluk! Daar kies ik voor, net zoals ik ooit bewust koos om 13 tot mijn geluksgetal toe te eigenen.

De eerste keer dat mijn vader is opgelicht was in 1996, toen raakte hij ongeveer 350.000 gulden kwijt, inclusief het erfdeel van mijn moeder. Deze dag is dus de aanleiding om dit beelddocument te delen met de wereld. Dit is mijn goud, mijn verhaal, zo eerlijk mogelijk verteld. Op de dag dat mijn vader drie jaar geleden volledig werd kaalgeplukt, hang ik vandaag deze kale familieboom weer vol met glinsteringen!???✨

Dit wás ‘mijn vuile is’ en dit is niet meer ‘mijn vuile was’. Ik heb het omgedraaid en ik stap er uit. Ik hang hier mijn verweven verhalen als schone en gewassen lakens in de zon. Met jouw licht dat daar als kijker, luisteraar en toehoorder op mag schijnen. Dus dank je wel daarvoor.

In dit ‘samenraapsel’ van verschillende creatieve componenten heb ik ook stukjes gebruikt uit mijn workshop www.VRdeverwardeman.nl. In deze creatie op beeld zitten dus ook componenten die door anderen zijn gemaakt.

Daarom een opsomming met credits naar anderen:

  • De korte film ‘Herman Centraal’ is gemaakt voor de avond in Luxor over de ‘verwarde mens’, gemaakt door Lagom. Hoe prachtig, ik gebruik het in elke workshop over psychose. Op youtube terug te vinden als je zoekt op ‘Herman Centraal – de verwarde mens’.
  • Ervoor hoor je het liedje ‘Verlangen’ van mijn goede vriend Bjorn van Rozen. Daarna hoor je ons liedje dat we samen hebben gemaakt: ‘Lente’. Ik schreef het in akkoorden en tekst in 2005 en jaren later maakte Bjorn er een echt liedje van. Wat mij betreft gaat dit over de niet terug te draaien ervaringsdeskundige herstelbeweging op een fundament van ervaringsverhalen vol essentie én het gaat over de collectieve transformerende bewustwording die in de hele wereld gaande is. Morgen ben ik weer twee dagen getuige van een nieuwe opname sessie met Bjorn en zijn bandleden. Dus ook dat maakt dit momentum bijzonder om dit creatieve product vandaag te plaatsen. Bjorn is op youtube te vinden, maar ook op spotify.
  • Vervolgens zie je een youtube opname van AvroTros over mijn vader. In het verhaal vertel ik verderop dat dit twee jaar geleden is, maar da’s een foutje. Het gebeurde in 2019, drie jaar geleden dus.
  • Verderop komt er een bijdrage voorbij van journalist Rianne Oosterom, zij maakte voor TROUW een podcast ‘De isoleercelmonologen’ waarin mijn verhaal centraal staat. Ik heb deze audio gebruikt in het filmpje dat ik ook inzet in mijn workshop, met foto’s uit de isoleercel in mijn laatste crisis in 2011.

Alle andere beelden en liedjes zijn van mijn hand op twee na. Mijn dochter Suze maakte de tekening van het zwart wit poppetje dat zwart-wit verft , waarin ik de quote heb opgenomen over een ‘beautiful pencil’. Het andere dat niet alleen door mij is gemaakt is de improvisatie ‘Trauma is leaving the system’ . Dat maakten mijn vrouw Aukje Kerkhof en ik samen in een spontane samen-flow, waarin we eigenlijk een parodie wilden maken op het zondagochtend elite programma ‘vrije geluiden’. Je hoort naast de intense zang van Aukje ook het miauwen van een van onze drie katten ‘Sushi’. Je ziet Sushi ook in deze film in de tuin rondlopen.

Zo, nu heb ik alle credits wel genoemd. Wat ik ook belangrijk vind om te noemen: Vorig jaar maakte Ingrid Kamerling de documentaire over psychose ‘Blue Monday’ en ik ondersteunde dat proces op de achtergrond als researcher. Aan het einde van deze minidocu leg ik uit waarom ik koos voor een afgeleide van haar titel., ‘Van Blue Monday’ naar ‘Yellow Friday’. Met grote dank en veel respect wil ik hier ook Jerry Allon noemen, die zijn prachtige levensloop zo kwetsbaar en krachtig met Nederland durfde te delen in Blue Monday.

Op één liedje na is mijn pianomuziek geoefend en gespeeld op de zwartglanzende Bechstein piano die mijn opa voor mijn vader kocht, nadat mijn moeder overleed in 1989. Deze piano heeft mijn vader doorgegeven via mij, aan mijn dochter. Dank je wel opa en pa, voor deze prachtige kloppende beweging. Met elke toon die ik speel eer ik jullie.

Ik vind het spannend om deze Yellow Friday te delen, vooral de kern, de monoloog in mijn achtertuin waar ik al ijsberend en filmend mijn boodschap overbreng richting mijn vader. Dat ik het in deze docu zou opnemen, daar was ik me op dat moment nog niet van bewust, maar toch.. ik voel dat ik deze stap had en heb te zetten. Ik ben me ervan bewust dat dit ook een pijnlijke stap is, ook vanwege de namen die ik noem van de familieleden en naasten die ik liefheb. Ik kies ervoor niets te censureren, het is wat het is.

Het linkje van deze bijdrage zal ik mijn vader per mail vandaag sturen. Dan staat daarna de deur open om het ook met anderen te delen.

Ik hoop van harte dat mijn verhaal je raakt, inspireert en bovenal, dat het effect zal zijn dat je anders kijkt naar het fenomeen psychose. Het is meer dan alleen een stoornis, of een ziektebeeld. Psychose is óók een gezonde reactie op een ongezonde context.

‘The body keeps the score as long as the mind keeps the delusion.’ En de illusies van je afschudden, dat is wat ik hier heb gedaan. Hopelijk heb jij daar ook wat aan.

Hartelijke groet Zwali ?

Naschrift: Een lieve collega en vriendin van me verloor vandaag vroeg in de ochtend haar vader. Vanaf de zijlijn heb ik haar liefdevolle proces van loslaten mogen volgen. Zo naast haar gaf ik steun en een luisterend oor. Dit is een proces dat hier los van staat en ook weer niet. Want de steun die bleek wederzijds. Daarom is deze bijdrage óók een eerbetoon aan het prachtige duo ‘haar en wijlen haar vader’. Ik wens hem een goede reis in het licht. En haar en haar familie wens ik alle kracht om dit verlies te dragen. Met liefde en in liefde gedragen en gedeeld. ?✨

Dan nu en hier het linkje naar Yellow Friday.

Mini docu ‘Yellow Friday’ – Dit wás ‘mijn vuile is’

2 gedachten over “Mini docu ‘Yellow Friday’ – Dit wás ‘mijn vuile is’

  • september 3, 2022 om 6:38 am
    Permalink

    De monoloog in de tuin is helaas herkenbaar. Ik raakte daardoor op jonge leeftijd het vertrouwen in de maatschappij kwijt (er was niemand die iets deed). Ook ik ben kunstenaar (geworden).

    Beantwoorden
    • oktober 23, 2022 om 8:23 am
      Permalink

      Ja snap ik. Het vertrouwen in de maatschappij is in mij tot een dieptepunt gedaald. Dankzij de reacties hier is het toch goed toeven in deze onzekere put.

      Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *