Deze onderstaande vraag kreeg ik uit mijn netwerk.

‘Ik kreeg zojuist het bericht van een kennis van me , dat zijn collega een zoontje van 10 heeft dat gisteren dacht dat z’n vader hem wilde vermoorden. Bij het ziekenhuis kregen ze 0 op het rekest. De ouders stelden zelf de “diagnose” psychotisch. heb jij misschien een tip?’

En dit was mijn reactie:

‘Jee.. dat is heftig.. en dat voor zo’n jong jochie.

Mijn tip zou zijn. begin bij dat jongetje.. en vraag hem.. als we iemand vragen om een gesprek te hebben met jou en je vader.. wie zou jij dan uit willen kiezen? Bij wie heb je vertrouwen?

Dus iemand vanuit hem gezien waar er veel vertrouwen is. En dat er dan een luisterende dialoog tot stand komt en het jongetje gewoon mag vertellen wat zijn beleving en zijn gevoel is.. en dat hier naar wordt geluisterd en niet wordt afgekeurd of gelabeld.

Is hij voor de rest we realistisch, bijv weet hij welke dag het is, slaapt hij verder goed, is hij met anderen goed in contact? Speelt hij adequaat met vriendjes? Hoe is hij in de klas?

Ik vind het gevaarlijk om meteen een duiding te geven psychotisch.. want dat suggereert ziekte en dat het jongetje dan volgens de gangbare ggz aan de medicatie moet.

Terwijl: het jongetje heeft in mijn optiek iets te vertellen dat er nogal overtrokken en angstig uitkomt. 

maar blijkbaar voelt hij iets aan wat met zijn positie te maken heeft en met zijn vader.. en waarschijnlijk is dat een vorm van projectie.. het jongetje spiegelt iets wat niet van hem is maar op hem wordt geprojecteerd.

Het kan zijn dat juist de vader bang is voor het leven, of bang is om zijn werkelijke plek in te nemen in het gezin.. en dat het jongetje voelt dat hij de 1e mannelijke plek inneemt op zielsniveau en dat het gezinssysteem onbewust merkt dat deze positie niet klopt en dat daardoor zo’n ‘waan’ ontstaat dat het jongetje dan beleeft dat hij teveel is en weg moet.

Of dat hij ergens ongewenst is, of dat moeder intuitief meer binding aangaat met het jongetje dan met haar partner, wat een vorm van jaloezie of strijd oproept bij vader.

Dit kan allemaal op diepe onderlagen een rol spelen. 

Dan is het dus belangrijk om naar het hele gezin te kijken en ook naar de voorgeschiedenis van de ouders.. is er bijvoorbeeld een moord gepleegd vroeger? door een van de opa’s? wie weet in wo2? Kan maar zo dat dit jongetje deze vibe oppikt.

Dus: weet dat er op onderlagen dit soort dingen spelen. Het boek de fontein kan hierbij helpend zijn, over familieopstellingen.

En het filmpje van gabor mate op youtube over childhood trauma:

kinderen hebben behoefte aan verbinding en authentieke ouders. Dus juist nu is deze koestering en bescherming nodig.. veel eerlijk contact.

Ga het liever niet uitbesteden aan ggz professionals maar ga intensief met elkaar als gezin samen het contact aan en vooral de kinderen in het gezin veel bevestiging geven. En biedt ruimte om over zulke dingen te mogen praten zonder dat er meteen met angst wordt gereageerd.

Het is als een nachtmerrie die ineens in de werkelijkheid meespeelt. Het is van belang om dit te erkennen. Maar er niet te krampachtig over te doen, want daarmee houdt je de nachtmerrie in stand en ga je het voeden met nog meer angst.

Om los van het wat het jongetje nodig heeft raad ik ook de ouders aan: ga op zoek naar iemand die familieopstellingen geeft en ga dit onderwerp aan. Zodat de vader kan ontdekken wat er speelt rond dit thema. 

Verder kunnen ze ook op www.psychosenet.nl gaan lezen en daar een vraag stellen in het espreekuur. 

Maar vooral: ga mét het jongetje in contact op een zo gewoon mogelijke manier.. hij is slechts de boodschapper van iets dat in het hele gezins systeem leeft en blijkbaar nu naar buiten komt.

Als het jongetje het idee krijgt dat er alleen met hem wat mis is? Dat is pas mis. 

Dat hij goed slaapt en leuke afleiding heeft is voor nu belangrijk. En dat ze als gezin iets hebben te ontdekken is dan stap twee. Durven de ouders dat aan te gaan? Daar gaat het vervolgens om. Kunnen zij de last die hij nu draagt weer zelf gaan pakken en er zelf verantwoordelijk voor worden? En dat gaat het over die (levens)angst die op hem geprojecteerd is. 

Zo kijk ik ernaar. 

Het jongetje heeft te gaan leren: wat is van mij aan emoties en wat niet.. mag ik en kan ik bespreken wat ik allemaal ervaar? En hoe geef ik uiting aan deze rare ervaringen en blijf ik daarnaast ook de gewone levenservaringen meemaken?

Zo dus.. hopelijk is dit wat houvast.

ciao Jeroen’

NB Wie weet kan ik met dit antwoord verschil maken. Er is zo’n ander gangbaar gedachtengoed in de GGZ en in de samenleving en die is zo niet helpend. Vandaar dat ik dit bericht deel op deze site. Voor al die andere kinderen die iets goed aanvoelen, maar waar niet goed op wordt gereageerd.

Mijn psychoses bleken achteraf gezien een gezonde reactie op een ongezonde omgeving. Een van die factoren was de onveilige positie die mijn vader al zijn hele leven inneemt. Daar vertel ik over in www.podcastui.nl aflevering 4.

Is dit jongetje van 10 psychotisch?

Eén gedachte over “Is dit jongetje van 10 psychotisch?

  • juli 16, 2021 om 1:09 pm
    Permalink

    Hai Jeroen,
    Wat je verteld staat ook in de tekening erboven. Een mens [jongetje] met een witte cirkel van mooie pure energie om hem heen. Hij probeert de negatieve energie, de zwarte pijlen uit zijn energie veld te weren.
    De kleuren blauw en paars zijn er ook, die beschermen hem. Hijzelf is groen, in de bloei van zijn leven. Hij is heel puur, met veel licht. Er zit een beetje donker rond zijn hoofd, hij maakt zich wel wat zorgen.
    Dit is een mooie tekening, die al het verhaal verteld wat je ook met je woorden doet.
    Dit is niét de tekening van een kind met psychose.
    Ben ik helemaal met jou eens.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *