‘De ingewikkelde relatie die ik met geld had’.
Het is precies 2 jaar geleden dat ik in liefdevolle verbinding afscheid nam van mijn vader. Geld ruïneerde zijn leven. Het is moeilijk uit te leggen. Hij was econoom, verdiende zijn hele leven goed met zijn drs titel op elke envelop. We leefden zuinig want hij zette veel geld opzij voor zijn oude dag.
Mijn moeder overleed in 1989 en ruim een jaar later tekende ik als minderjarige dat ik me berustte in de beslissing dat mijn vader mijn erfdeel zou beheren. Vertaald: vertrouw je je vader? Anders moet je vader het huis verkopen.
Die keus was snel gemaakt, natuurlijk vertrouw ik mijn vader!
27 jaar verder, het is 7 oktober 2018: ik neem afscheid van het narcistische gedrag van mijn vader en daarmee ook van hem. Inmiddels is hij 4x bedrogen, voor ruim 4 ton. Hij verbiedt ooms en tantes contact met mij te hebben. Ik adviseer zijn vrienden hem te bewegen tot bewindvoering om een 5e uitglijder te voorkomen. Nog een misser zou een ramp zijn.
En weer gaat het mis. Het haalt zelfs het landelijke nieuws en hij komt in opsporing verzocht. Weer een ton weg. Toen was al zijn geld echt op. Het erfdeel van mijn moeder was definitief verloren.
De reactie van mijn vader op mijn loslaten was het moeilijkst. Het voelde als een steek in mijn rug: mijn vader die mij afwees in mijn meest kwetsbare positie, toen ik in en met liefde van hem wegdraaide. Toch was er in het moment van afscheid een echte verbinding. Al was het maar een minuut. “Jeroen mag ik je dan nog wel een knuffel geven?” “ Jahoor tuurlijk.” Wellicht wel de eerste knuffel die in verhouding klopte. Ik stond in ieder geval niet meer boven hem.
Er is zoveel misgegaan. Ik heb het hem allemaal vergeven. Begrip voor hem heb ik altijd gehad. Zijn traumasporen doorzag ik eerder dan die van mijzelf.
Vandaag eer ik de dag dat ik loskwam van zijn trauma. Geld is niks, liefde is alles. Mijn liefde voor hem en mijn moeder is onbegrensd. Daarnaast heb ik wel mijn grenzen en heb ik mijn leven in mijn handen. Een leven met mijn gezin, waar ik zelf vader ben. Als ik die dag in 2018 niet voor mezelf had gekozen dan was ik er niet meer geweest . Ik had geen keus en toch maakte ik hem. Een stap waar ik mijn hele leven bang voor was geweest. Het wegdraaien van hem en de volle aanval en afwijzing heb ik in mijn hele lijf ervaren. Al mijn opgespaarde triggers gingen af. Er kwam zoveel energie vrij. En dit keer werd ik er niet psychotisch van. Want ik had dit zelf zo gewild, dus daarmee was het verklaarbaar en oké. En zo verklaar ik mijn 5 psychoses: ze waren nodig om me door het trauma te loodsen. De last van hem, van mij, van mijn moeder, mijn voorouders en van de samenleving. Ik heb het teruggelegd, deze last. Om daarna nooit meer over de kop te hoeven gaan.
En dat precies nu ook de wereld over de kop gaat? Het zal allemaal wel, ik heb mijn les geleerd: ‘eer uw vader en uw moeder’.
Twee jaar hebben we inmiddels de rust waar ik voor koos. Hij ging me stalken en ik zette daar de politie tussen.
Geld blijft voor mij iets iets raars. Wel heb ik onlangs iets prachtigs geleerd in mijn bestaan als zzp’er: geld kan iets in gang zetten: ook de goede dingen.