(Een gedicht uit 2006)
In mijn zitzak keek ik zomaar wat TV
Ineens keek Verlangen met mij mee
En ergens vroeg ik: “Wie ben je?”
Aan het ontbijt zat ik te mijmeren
Verlangen schoof zachtjes aan
En ik wilde spontaan eens vragen: “Wat ben je?”
Telkens was er ergens iets,
waardoor het er weer was
Zoals in de winkel (die keer toen op de fiets)
Zat het onzichtbaar in mijn tas
Zo leken maanden weken en dagen verstreken
Met Verlangen aan mijn zij
Totdat het eindelijk iets zei
Maar ik hoorde het niet
En weg was Verlangen
Zachte echo’s zeggen het nog na:
“Ik ben alles wat je waarlijk wilt.”
En daar nog zachter doorheen:
“Wat wil je? Wat wil je? Wat wil je?”
Verlangen