Verlaten. Het is een staat van zijn én een werkwoord. Dat onderscheid heb ik lang niet kunnen maken.

Verlaat mij met een zucht
Via hoofd, hart, ogen, handen
Zodra ik naar je kijk
En ik gelaten zie 
Hoe ik op mijn ouders lijk
En ook weer ben gevlucht

Geef me tijd
Geef me ruimte
Geef me lucht en adem terug
Een plek om te onthullen
Om groots zijn te vervullen
En zonder oude pijn
Meer mezelf te zijn

Ik verwelkom jou 
Via hoofd, hart, ogen, handen
Zodra je naar me kijkt
En ik spontaan weer zie 
Hoe jij een hand uitreikt
En we samen ergens landen

Dit gedicht is geschreven na het zien van de documentaire ‘Cracked up’ over het leven van Darrell Hammond.

Verlaten

2 gedachten over “Verlaten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *