Het is 3 April 2020. Vannacht was het koud. De lente is aangebroken en komend weekend wordt het warm, zeggen de weerberichten.
Precies dit moment in het jaar, daar gaat dit liedje over. Het was de laatste koude nacht. Precies vandaag dus. Een liedje dat Bjorn van Rozen een jaar geleden opnam.
De lente
De lente hangt in de lucht De wolken lijken blijer De wind waait met een zachte zucht Voorbij
De lente zit in de dieren De dagen worden langer De vogels vliegen hun lange hun vlucht Voorbij
Refrein: Het is de laatste koude nacht vannacht Het is warm van nu af aan Koude nachten zijn niet meer van nu Het is lente van nu af aan
De lente zit in de bomen De zon wil vaker schijnen Knoppen springen open Deze eerste warme dag
Lente zit in de grond Wortels gaan weer groeien Voelen het water dat stromen gaat O, dat stromen gaat
Refrein (2x)
Het is de laatste koude nacht vannacht Het is warm van nu af aan Koude nachten zijn niet meer van nu Het is lente van nu af aan
Lente zit in de mensen Alsof ze hoopvol willen zeggen “Laat eerst het voorjaar en dan de zomer maar komen komen gaan”
Lente zit in mijn dromen Ze vertellen met eerlijke beelden De koude dagen zijn zo goed als voorbij De lente in jou, de lente in mij
Refrein 2x
Het is de laatste koude nacht vannacht Het is warm van nu af aan Koude nachten zijn niet meer van nu Het is lente van nu af aan Oh geloof mij maar…
(Muziek en tekst: Bjorn van Rozen en Jeroen Zwaal)
Nu is dit liedje voor mij niet zomaar een liedje over een willekeurige lente. Het gaat dieperliggend over de herstelbeweging en de collectieve ervaringsdeskundigheid die hedendaags zo tot bloei komt! En vooral ook nu tijdens deze pandemie en collectieve crisis. Ieders ervaring telt. Juist nu we allemaal kwetsbaar zijn.
Ik schreef deze tekst over de lente in 2005. Het begrip ‘ervaringsdedkundigheid’ kende ik nog niet. In 2004 eerder tekende ik een dag voor kerst de Tsunsmi die de dag erna plaatsvond. Wonderlijk. Blijkbaar heb ik zo nu en dan een scherpe vooruitziende blik. Net zo wonderlijk dat ik dit liedje in 2005 blijkbaar dus maakte over vandaag, we hebben het blijkbaar nu nodig: ‘geloof’ en elkaars ‘warmte’.
Zo geloof ik in mijn leven in het verbindende getal 15. Want dit liedje valt precies 15 jaar later op zijn plek. Net zo goed als mijn 45ste verjaardag, op 15 november 2019, twee keer 15 jaar verder nadat ik precies op mijn verjaardag mijn moeder verloor aan kanker.
Ik werd op die rampdag 15. Afgelopen 45ste verjaardag met datum 15+11+19 is ook weer 45, dus alles loopt als een heel secuur klokje, wil ik maar zeggen. Dat hoef je niet te geloven, als ik het maar geloof waar het om míjn leven gaat. En dan besluit ik: alles klopt! Ik vier de lente. Het is er de goede dag voor. En vandaag zegt alles me dit:
Knal die muziek en die menselijke lentekracht er maar uit! En kom tot bloei als nooit tevoren! Je hebt je huidige heden zelf zo gemaakt! Geniet ervan!