Wanneer we het UITwisselen van elkaars werkelijkheid voorop stellen.
Waardoor we verhalen delen van blijdschap en vrolijkheid, van pijn, lijden en rouw, van ideeën, oplossingen en verbeteringen en allerlei processen..
In een wereld waar we het ‘INwisselen van elkaars werkelijkheid’ hanteren, alsof we een tegoedbon zijn: alsof we zelf spullen zijn die we aan elkaar kunnen verkopen, waar we verdienen aan ziekte en ellende, waar oorlog een industrie is die geld oplevert, waar medicijnen niet gemaakt worden om mensen beter te maken maar waar een paar bobo’s stinkend rijk van worden.
Welkom in de wereld waar sociaal welbevinden botst met economische welvaart en groei in cijfers.
We zijn er massaal gek van geworden. De natuur helpt ons een handje. Alsof we in een massapsychose zijn gekomen door Corona en we nu allemaal met een RM (rechtelijke machtiging), gedwongen thuis zitten. Tien jaar hebben we gewerkt aan een wet die dat mogelijk zou moeten maken: de Wet verplichte GGZ: thuis zitten met dwang. Ineens zijn we allemaal een kwetsbare burger geworden. De wet blijkt niet eens nodig, de GGZ komt er niet aan te pas: iedereen zit vast in een crisis.
In ieder geval, waar ik naar toe wil met dit verhaal: ik ga niet meer als een tegoedbon door het leven. Ik ben van waarde en ik heb waarde. Niet voor een bedrijf, wél mét mensen en vóór mensen.
We lossen problemen op wanneer we elkaar deelgenoot maken van elkaars leven. Als we ons open stellen voor UITwisselen. Dan komen verschillende werkelijkheden bij elkaar, en daarmee komen oplossingen bijna (met hard werken) als vanzelf. Die oplossing komt niet uit de doos van Pandora als we elkaar blijven INwisselen. En dat UITwisselen op basis van persoonlijke waarden? Dat gebeurt juist nu. Prachtig!
De collectieve mindshift van of/of naar en-en?
Wie wil in zijn of haar leven daar eens bij stilstaan: Wanneer wissel je UIT? Hoe wissel je IN? Blijf je liever een tegoedbon van een of andere keten? Wil je eerst financiële waarde pakken en kom je dan pas in beweging? Of sta je jezelf toe vrij te zijn van economische waarde en ga je spontaan uit vrije wil gezonde stappen zetten die intrinsieke waarde toevoegen aan het leven van jezelf en dat van anderen? Om pas daarna aan financiële waarde te denken? Hoe geef je eerst zin aan het leven in plaats van vooral waarde hechten aan een economie? Hoe doen we dit en-en?
Wordt het de grote omkering van het wensdenken in ‘sociaal economische welvaart’ naar meer het realistisch ervaren van gewenst ‘economisch-sociaal welbevinden’?
Wat komt na Corona? Ik ben niet bang voor deze crisis, wél heb ik grote zorgen of we na deze crisis er met elkaar echt iets van hebben geleerd. Ik noemde eerder de term ‘massapsychose’. Op individueel niveau heb ik er vijf gehad voor ik uit dit ‘of/of-en-en’-dillema was. Vijf keer! Willen we vijf keer zo’n massa-RM meemaken? Of laten we het bij deze ene heftige keer? Zover ik kan overzien, zal het niet bij deze ene virusuitbraak blijven, dus eindigt mijn visie voorlopig hier.
April 2020: Wees welkom in mijn nieuwe werkelijkheid. Alle tegoedbonnen zijn over de datum: iedereen is en heeft zich verlopen.
‘Ga je mee verdwalen
Ik weet de weg’
