Precies drie jaar geleden stond ik in de Gelderlander.
Het kunstwerk op de foto waar ik in sta heet ‘groei’ Het staat er als een ijzeren vuist, aan de voet van de John Frost brug in Arnhem. De beroemde brug uit WO2: ‘Een brug te ver.’
“Ik wil het stigma op psychoses en verwardheid doorbreken.”
In de afgelopen drie jaar ben ik in heel Nederland met de workshop ‘VR ervaring De Verwarde Man’ op bezoek geweest. Van Groningen tot Heerlen, van gevangenis tot buurthuis, van hogeschool tot kleuterschool (zonder VR).
Daarna heb ik ook in België en in Engeland een voet aan de grond gezet. Overal waar ik word uitgenodigd, blijkt mijn verhaal en input zo welkom.
Verbazingwekkend en wonderlijk. De link die ik leg met het oorlogstrauma van vroeger, gedragen door mijn vader en opa? Het staat me zo helder voor ogen. Inmiddels is mijn puzzel opgelost en verdwenen. In plaats van afdrijven en verzuipen, zet ik voet aan wal.
We ontwikkelden in 2017 onze eigen workshop, met later een eigen huisstijl en logo: www.vrdeverwardeman.nl
Het is onvoorstelbaar hoe de afgelopen drie jaar zijn verlopen. Destijds Live bij Omroep Max tegenover Geert Wilders tot en met afgelopen maand, waar ik getuige was van een presentatie en een wetenschappelijk onderzoek over inmersive journalism, waar men dankbaar gebruik heeft gemaakt van mijn verhaal.
Kijk mij: Dit ben ik. Ik heb een groeiende positie in genomen en ik laat mij niet bezetten. Deze positie behoud ik uit zelfbehoud.
Geen brug is mij te ver. Ik win deze strijd met vrede in plaats van met oorlog. De oorlog en mijn eigen strijd zijn geweest. En ik ben er nog. Elke dag een stukje krachtiger.
Ik kijk mezelf in de spiegel. Ik ben blij en gelukkig. Me boos maken om wat is geweest? Die kracht beheers ik nu. Ik zet het van me af. En de last laat ik. De ruimte die ik ervoor terug krijg? Die deel ik met liefde en geluk. Wie wil het hebben?
Mijn overkant heb ik gehaald. Een brug te ver is heel nabij. Als ik boos kijk? Ik ben het niet. Ik groei.
Er komt een nieuwe missie aan. Op naar Engeland.
