Ik word wakker met bouwherrie. Zegt mijn vrouw: “Ja, ze gaan vlakbij bouwen en die mooie boom hebben ze ook al omgehakt. “
Het is de boom op de hoek bij de groningensingel-slochterenweg. Zo’n beetje de enige solitaire boom tussen Winkelcentrum Kronenburg en ons huis. Ik liep er graag langs. Er liep een olifantenpaadje onder door. Ik grapte erover tegen mijn vriendin en collega uit Israel:
“Dit is Nederlandse natuur en een stukje burgerlijke ongehoorzaamheid: mijn eigen weg kiezen in plaats van de route die de overheid voor mij heeft bepaald, al is het maar een paadje van 5 meter.”
De boom is gekapt. Er wordt gebouwd. En wij onszelf maar verbazen waarom we mensen steeds vaker depressief worden? (1 miljoen mensen slikken antidepressiva) we ontnemen onszelf iets moois, hapje voor hapje.
Ik schreef dit comment onder een bericht van Marcouch op Linked In. Hij beschrijft in zijn post hoe hij door de arme wijken van Arnhem loopt en ziet hoe alles is verpieterd. Hij heeft het over geld, werk en meedoen. Hoe armoede van generatie op generatie wordt doorgegeven. Hij is van de aanpak.
Ik reageerde eerst met: ‘Trauma geef je ook door van generatie op generatie. Je ziet het als je voorbij het onderwerp geld kijkt.’
Daarna nog een reactie over het verval in de stad. Dat vastgoed het steeds wint van creatieve plekken. Want vastgoed levert geld op en creativiteit niet. En dus verdwijnen die broedplaatsen die al in restruimtes van de samenleving tijdelijk gedoogd worden. Hier mogen de kunstenaars wel zijn, tot de grond wordt verkocht. Het Aardvarken naast de Rozet. Weg.
De prachtige boom is dus ook gekapt. De jaarlijkse witte bloesem komt dus nooit meer terug. In plaats daarvan een reclamebord?
Het gaat me niet om die ene boom. Ik ben wel sentimenteel hier, maar geen boomknuffelaar. Ik zie de verbanden en de oplossingsrichtingen, (voorkomen is beter dan genezen – een artikel bij RTL4-nieuws, ook met deze boom op de foto), waar de burgermeesters en beleidsmakers alleen maar geldgebrek en problemen ervaren.
De boom stond in de weg, terwijl die pal naast de weg stond.