Hier sta ik op één lijn Mét jou Dichtbij een diep ravijn Ik kijk naar beneden Waar ik zo vaak al ben geweest Het is er donker en diep Ik ben al omgedraaid Wachtend op jou Want wie zo vaak is aangevallen Weet dat er een volgende keer komt Jaren sta ik zo en ineens ben je er Je maakt contact Je wilt iets herstellen schrijf je En je raakt me in mijn hart Niets doe ik, behalve zichtbaar zijn Zo blijf ik staan Zo transparant als wat Ik schrijf je: “Ja dat is goed, maar ik neem wel eerst de tijd.” Je hebt niet door Welke leegte er achter me is Je weet niet waar ik sta Je ziet niet wat je in mijn ogen bent: ‘Mijn ravijn’ Nu sta je hier ook We kijken elkaar aan Je maakt een duwbeweging naar voren In slow motion - Je grijpt naar mijn hart en je grijpt mis Je flitst door me heen Voor de laatste keer - Jouw val in jouw val Is de mijne niet Het liefst ben ik bij de rivier Waar ik ravage ben Daar stroomt het Met heel mijn hart Bouw ik er bruggen Met andermans hout Zo spoel ik aan in mijn verdriet De klap die zal komen erken ik Maar horen zal ik em niet Ergens is er feest Daar zal ik bomen dromen En hutten bouwen voor het kind in jou Dat nooit spelend is geweest
Ravage en Ravijn