Vastgelopen op een zandplaat

(Voorjaar 2019)

Vastgelopen op een zandplaat
Gestrand ergens op zee
Waar ik nu mezelf verlaat
En niemand doet meer mee

Met een vloed aan zinnen
Wordt het langzaam eb
Wie wil hier mijn angst beminnen?
‘t Is het laatste wat ik heb

Duisternis kolkt
In een diep gewelf
Van mijn verdronken ik
In jouw verdronken zelf

Duisternis kolkt
In een diep gewelf
In het grootse collectief 
Is niemand mij meer lief

Lopend op een zandplaat
Gestrand ergens op zee
Waar ik nu mezelf zo haat
En iedereen doet mee

Ergens daalt een anker neer
Vanaf een mistig schip
Toekomst die de tijd vertraagt
Richting meer begrip

Duisternis kolkt
In een diep gewelf
Van mijn verdronken ik
In jouw verdronken zelf

Duisternis kolkt
In een diep gewelf
In een warrig collectief
Gelukkig zijn er mensen lief

Losgekomen van een zandplaat
Geland ergens op zee
Waar ik nu mezelf ervaar
En anderen varen mee

Duisternis kolkt
In een licht gewelf
Van mijn gevonden ik
In jouw gevonden zelf