Uit de losse pols, een A3 tekening met twee markers. Eerst blauw, maar die raakte op. Toen erovereen met zwart. Ook op. Gelukkig had ik ergens nog een volle liggen.
Gaandeweg het tekenen van de poorten ontstonden de klokken erbinnen. Daarna floepte een mooie gedachte op:
‘Hoeveel levens heb je nodig om erachter te komen dat je er maar eentje hebt?’
Was deze gedachte de aanleiding om te gaan tekenen, of was de tekening de aanleiding voor de gedachte?
En zo zijn we weer rond, trek ik de cirkel en stap er weer uit. Weer een puzzelstukje klaar.
Levens verwachting