De eerste zin:
Hoe kan je zelf normaal blijven als er thuis een persoon rondloopt die denkt dat met hem alles oké is, maar die eigenlijk helemaal met zichzelf overhoop ligt, overgevoelig is, overspannen is, weinig kan hebben, snel boos wordt, de rollen omdraait (hij beweert dat er met mij alles loos is en dat ik eens een keer normaal moet doen). Tegen de buitenwereld ongelofelijk aardig is, normaal, behulpzaam, maar zodra we weer met z’n tweeën zijn weer begint te zeuren dat hij het niet aankan, omdat IK alles fout doe?
Deze brief van een 17-jarige kreeg ik onlangs onder ogen. Zo te lezen een jongen die enorm in de knel zit thuis. Gelukkig kwam deze brief bij mij terecht en kon ik er wat mee. Graag laat ik jullie deze brief ook lezen. Ik heb van de persoon waar het om gaat toestemming gekregen om deze brief openbaar te maken. Wie kan hier wat mee? Hieronder kan je de brief in pdf formaat downloaden. Het is een lange brief, dus het vraagt wat tijd om helemaal door te lezen.
Ook namens hem, alvast bedankt voor je aandacht.