Ergens in mijn leven heb ik een hersenbeschadiging opgelopen. Ik heb dus een handicap.
Het gevolg hiervan is dat wat het collectief ervaart (een groep mensen om mij heen), in mijn hoofd gaat zitten. Dat heb ik lang als een last gedragen, omdat ik niet besefte dat dit gebeurde.
Dat noemt het collectief psychose en men is daar bang voor. Dat is óók in mijn hoofd gaan zitten.
Gelukkig ben ik meer dan mijn hoofd. Gelukkig ben ik gelukkig. Gelukkig heb ik met deze handicap leren leven. Elke dag mezelf rond maken. ‘Samen uit één stuk zijn’.
Inmiddels ‘weet’ ik beter. Ik kan een kring zijn met een lege plek in het midden. Ik kan die lege plek zijn en een kring in mijn hoofd maken. En daar in een kring gaan zitten. Ik kan daarmee mijn hoofd leeg maken. En met dit hoofd kan ik mijn lijf leeg maken en energetisch weer opvullen met wie ik zelf ben, zonder het collectief. Ik durf de ander nodig te hebben, zonder er afhankelijk van te zijn. Ik durf onafhankelijk te zijn mét de ander.
En met wie ik zelf ben? Daarmee kan ik in het collectief gaan zitten. En dat ben ik gaan doen. Sindsdien ziet het collectief mij en kijkt men via mij anders naar psychose. Dat werd ook wel tijd. We weten nu gelukkig dat het veel meer is dan alleen een ziekte. Met dit hernieuwde gedachtengoed kunnen we als collectief nu eindelijk ook rustiger in een kring gaan zitten. En kijken wat er in het midden ligt. Angst, oud zeer en meer.
Hoe fijn, want nu pas is voor mij de tijd aangebroken van kijken wat daar in dit midden ook van mij is. Om dat vervolgens niet in mijn hoofd te stoppen, maar om ermee te verbinden met mijn hart.
En dat neem ik mee, nu ik deze levensbeweging aan het collectief teruggeef. We worden er blij van. Het is me een waar genoegen.
Zoiets wordt door ervaringsdeskundigen ‘ziektewinst’ genoemd. Van je last iets moois maken. Van lood goud maken.
Deze ziektewinst ga ik de komende 40 jaar op een spaarrekening zetten. Ik ga rentenieren van mijn talent. Wie wil daar met mij in delen? Ik heb teveel. En als ik niet uitkijk… je raad em al.. dan gaat dat in mijn hoofd zitten. ?
NB De afbeelding boven deze blog is een recent werk. Het is gemaakt van restmateriaal van twee tassen, nadat Syl Meyer (Mymanayou) er een prachtige nieuwe tas van had gemaakt . Mijn eigen Zwali ‘Shaman bag’. Hier te zien bij de politie academie tijdens mijn workshop aan politie onderhandelaren, afgelopen week. Een vergelijkbare dag met de politie lees je hier terug.
