De krant die niet realistisch kleur bekent, waar de octopus dat wel doet.
Na ongeveer 5 maanden lees ik voor het eerst weer de zaterdageditie van de Volkskrant. Dat begint al met een vilein berichtje van Pauline Cornelisse over Trump.
Tot mijn verbazing zijn de eerste zeven! pagina’s allemaal corono gerelateerd. Hier een opinie, daar een mening. Sander Van Walsum zelfs met twee uitgebreide stukken, eerst aan het begin, later nog eens. Ik ken een Sander van Walsum uit mijn middelbare schooltijd, ik zou bijna aan waarheidsvinding gaan doen, wie is deze zender? Dezelfde roodharige lange knul met sproeten als dertig jaar geleden?
Dan blader ik door, een eerbetoon aan vijf verdronken surfers. Mooi geschreven, maar met alle respect: voor een krant dat nieuws hoort te brengen is het in mijn ogen sentiment.
En hup, daar is Sander weer met meer covid-opini en over de vrijwillige testers wordt uitgebreid verteld dat ze het niet voor het geld doen.
Ik haak niet meer aan op deze krant. Ik resoneer er slecht op. Wat is dit voor slap medium?
‘De waarheid is waar, de rest is perceptie’
Ik lees overlijdensberichten en zie in een paar regels staan dat Max Verstappen 7de is geworden. Dát is een feit. Maar geen nieuws.
Dus ik leg de krant terzijde. Voortaan lees ik alleen de overlijdensberichten. Ter geruststelling: we gaan allemaal een keer dood en dat is helemaal niet erg, dat hoort er gewoon bij.
Dat accepteer ik gerust. Het gedoe van het nieuwe gek niet. En er lijkt geen ontsnappen aan.
Op pagina 22 nog een slap stukje over de octopus vulgaris. Tip: Mensen skip de krant en zet netflix aan: ‘My octopus teacher’: over een ontmoeting tussen een obsessieve man met zeeën van tijd en een weekdier die zijn dag niet heeft. https://www.netflix.com/title/81045007?s=i&trkid=13747225
Toch nog een kleine escape voor jou? Voor mij niet. Ik heb em al gezien. Ik besluit Cracked Up nog maar eens te kijken. De docu die me raakte tot in mijn ziel. Het is de huiswerk opdracht voor studenten Social Work op de HAN die ik volgende werk online ga bevragen over deze docu. Met de vragen: “Hoe neem jij als beginnende professional je positie in? Waar sta jij in je eigen opstelling?”
Hier kijk ik naar uit. Ik geef ze geen inzicht, maar uitzicht. En zij mij. Op een gedeelde toekomst in plaats van een verdeeld mensbeeld.